بریده‌ای از کتاب شکست شاهانه: روان شناسی شخصیت شاه اثر ماروین زونیس

چه رضاشاه برای پسرش آهسته آواز خوانده باشد چه نخوانده باشد، شواهد فراوانی وجود دارد که ادعای شاه مبنی بر مهربان بودن و رقیق‌القلب بودن پدرش در برابر خانواده را رد می‌کند. اشرف پهلوی، خواهر دوقلوی شاه، دیدگاه کاملاً متفاوتی دارد: رضاشاه [پس از کودتای ۱۹۲۱ (۱۲۹۹)] نیرومندترین مرد ایران بود. همان خصوصیاتی که از او یک نظامی نیرومند ساخته بود - چشمان نافذی که می‌توانست یک زیردست را زهره‌ترک کند، فقدان شکیبایی در مقابل خطا و نقصان، و پافشاری بر انضباط خشک نظامی - او را به پدری خشن و ترسناک نیز تبدیل کرده بود. هر وقت که می‌دیدم یک پاچه شلوار با نوار قرمزی بر آن نزدیک می‌شود به‌پیروی از این نظریه که بهترین راه پرهیز از اوقات‌تلخی پدرم کنار رفتن از سر راه اوست، فرار می‌کردم. اکنون که به گذشته نگاه می‌کنم نمی‌توانم حتی یک مورد را به خاطر آورم که پدرم ما را تنبیه کرده باشد، اما برای ما کودکان صِرف حضور فیزیکی او چنان ترساننده و صدایش به هنگام خشم چنان هولناک بود که حتی سال‌ها پس از او به عنوان یک زن بالغ نیز نمی‌توانم زمانی را به خاطر آورم که از او نترسیده باشم.