بریده‌ای از کتاب درباره تقسیم کار اجتماعی اثر امیل دورکیم

راه رسیدن به این هدف [سلامتی جامعه] را ممکن است کوتاه نمود، یعنی به جای آنکه علل به حال واگذار شوند، تا اتفاقا بر اساس نیروهائی که سائق آنهایند موجد معلولهای خود گردند، اگر تدبر مداخله کند و هادی این جریان باشد، امکان دارد که آدمیزادگان از دست زدن به کوشش‌های دردانگیز بسیار معاف گردند. در بسط و توسعه‌ی فرد، خلاصه و زبده بسط و توسعه نوع حصول می‌یابد و این بسط و توسعه کلیه مراحلی را که نوع طی کرده است، درنمی‌نوردد، بلکه برخی از آنها را جا می‌اندازد و برخی دیگر را به سرعت طی می‌کند، زیرا تجربیات نژاد وسیله تسریع تجربیات وی را فراهم می‌آورد. تدبر نیز می‌تواند موجد نتایج مشابهی باشد، زیرا تدبر نیز عبارت از بکار بردن تجربیات قبلی به منظور تسهیل تجربیات آینده است. [...] شیوه کورمال کورمال و روش سعی و خطا کافی است تا آدمیزادگان دریابند فاقد چیزهائی هستند و آرزوها و امیال در آنان بیدار شود و نیز احساس کنند که کوشش‌های خود را باید به چه جهتی متوجه سازند.