بریده‌ای از کتاب درمان شوپنهاور اثر اروین دی. یالوم
1403/10/1
4.1
46
صفحۀ 463
در درجه‌ی اول بشر هرگز شاد نیست،اما در سراسر زندگی خود در حال تلاش برای چیزی است که فکر می‌کند او را شاد خواهد کرد.ندرتاً به هدفش می‌رسد و وقتی به آن دست یافت، تنها ناامید می‌شود.اغلب سرانجام همچون کشتی شکسته‌ای با بادبان های پاره و دکل های از بین رفته به بندرگاه می‌رسد و سپس، چه خوشبخت بوده باشد و چه بدبخت یکسان خواهد بود،زیرا زندگی هرگز چیزی بیش از لحظه‌ی حال نبوده که آن هم برای همیشه در حال ناپدید شدن است و اکنون به پایان رسیده است.
در درجه‌ی اول بشر هرگز شاد نیست،اما در سراسر زندگی خود در حال تلاش برای چیزی است که فکر می‌کند او را شاد خواهد کرد.ندرتاً به هدفش می‌رسد و وقتی به آن دست یافت، تنها ناامید می‌شود.اغلب سرانجام همچون کشتی شکسته‌ای با بادبان های پاره و دکل های از بین رفته به بندرگاه می‌رسد و سپس، چه خوشبخت بوده باشد و چه بدبخت یکسان خواهد بود،زیرا زندگی هرگز چیزی بیش از لحظه‌ی حال نبوده که آن هم برای همیشه در حال ناپدید شدن است و اکنون به پایان رسیده است.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.