بریده‌ای از کتاب ماه به روایت آه اثر ابوالفضل زرویی نصرآبادی

آه ای حُر، ای هم قبیله، کاش بدانی که چه اندازه بر تو رشک می برم.من و تو دو نقطه عکس همیم. تو عمری نبودی اما در کربلا پیوستی ولی من عمری بودم، اما در کربلا گسستم. در تو چه بود که با شنیدن از علی منقلب می شدی و در من چیست که بعد از همراهی و دیدن علی، آن جا که باید، دست و دلم نلرزید.