بریده‌ای از کتاب کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی اثر محمدحسین رجبی دوانی

بریدۀ کتاب

صفحۀ 355

با توجه به آنچه در مباحث گذشته بیان شد و نیز با مراجعه به منابع تاریخی، آشکارا مشاهده می شود که اشراف کوفه، وقتی قدرت ظاهری و برتر یزید و ابن زیاد را دیدند و یقین کردند حکومت در قبضۀ قدرت آن ها باقی خواهد ماند، نه تنها تغییر چهره دادند و نامه های دعوت از امام؟ع؟ را به فراموشی سپردند، بلکه در تقرب و نزدیکی بیشتر به ابن زیاد کوشیدند و می خواستند وفاداری خود را به او و یزید ثابت کنند و و اطمینان وی را هرچه بیشتر به خود جلب نمایند.

با توجه به آنچه در مباحث گذشته بیان شد و نیز با مراجعه به منابع تاریخی، آشکارا مشاهده می شود که اشراف کوفه، وقتی قدرت ظاهری و برتر یزید و ابن زیاد را دیدند و یقین کردند حکومت در قبضۀ قدرت آن ها باقی خواهد ماند، نه تنها تغییر چهره دادند و نامه های دعوت از امام؟ع؟ را به فراموشی سپردند، بلکه در تقرب و نزدیکی بیشتر به ابن زیاد کوشیدند و می خواستند وفاداری خود را به او و یزید ثابت کنند و و اطمینان وی را هرچه بیشتر به خود جلب نمایند.

19

0

(0/1000)

نظرات

امام فرمود: «ای شبث بن ربعی!،‌ای حجّار بن أبجر!،‌ای قیس بن اشعث،... مگر شما برایم ننوشته بودید: میوه‌ها رسیده، باغ‌ها سرسبز شده و نهرها لبریز گردیده، [اگر بیایی] بر سپاهی که برایت آماده شده، وارد خواهی شد، بیا؟!»
گفتند: ما چنین ننوشته ایم. امام پاسخ داد: سبحان اللّه، قسم به خدا نوشتید.

1