بریده‌ای از کتاب مده آ اثر اوریپید

+...خطاکاران و نادانان! این است تنها نام شایسته برای آن گذشتگانی که آوازهایی سرودند که شادیِ زندگی را به جشن‌ها و بساط شادخواری آوَرَد، اما هیچ‌گاه نغمه یا چنگی خوش نوا نیافتند تا غم‌های ملال‌آور آدمی را از دل ببرد؛ غم‌هایی که مرگ آورند و کاشانه‌ها را ویراندمی‌سازند؛ و چه موهبتی از آنِ آدمیان می‌شد اگر برخی از این نعمه‌ها، ناخوشان را درمان می‌کرد؟...