در این رمان خواندنی، مرز میان دنیای بیرونی و درونی، واقعیت و خیال، و به ویژه خودآگاهی و ناخودآگاهی، پیوسته در تغییر است: این جمله در آن فضا باید تفسیر شود. به گمان من، خود شهر، نمادی از ذهن انسان است و دیوارهای نامطمئن یا نامشخص آن، همان مرزهای متغیر میان آگاهی و ناخودآگاهی است. تاکید زیاد نویسنده بر سایه و از دست دادن سایه، باید همان نظریه سایه یونگ و اشاره‌ای به ناخودآگاه انسان باشد.
بابک قائدنیا
45 دقیقه پیش
0