بریدۀ کتاب

در سنتى تربيت شده بودند كه به طرق مختلف به آن‌ها مى‌آموخت كه حيات عقل و حيات احساس از هم جدا و حتى با هم در عنادند و آن‌ها بى آن كه حتى فكر كرده باشند، باور كرده بودند بهای انتخاب هر كدام از اين دو، از دست دادن ديگرى است. هرگز به ذهنشان خطور نكرده بود كه حضور يكى از اين دو حيات، ممكن است به تشديد ديگرى بينجامد و از آن‌جایی که اين انديشه پيش از خطور كردن به ذهنشان در عشقشان تبلور يافته بود، در نظرشان كشفى بود كه فقط به آن دو تعلق داشت.