بریده‌ای از کتاب مردی در تبعید ابدی: بر اساس داستان زندگی ملاصدرای شیرازی صدرالمتالهین اثر نادر ابراهیمی

«بیمی به دل راه مده، که تا بوده چنین بوده؛ و این کینه است که کینه‌مندان را کور می‌کند نه تَراخُم، و حَسَد است که به تَعفّن می‌کشد نه طاعون، و آنها که روح‌شان حقیر است هرگز تاب دیدن ارواحِ تعالی‌طلب را نیاورده‌اند و نخواهند آورد، و بُخل از گندیدگیِ روح برمی‌آید نه از تنگیِ دست، و گفتم روزگاری، و باز می‌گویم که چون به این طریقتِ همه‌دردْ کشیده شدی و سر از پا نشناختی، باش تا ببینی که چگونه در کوی و برزن سنگسارت می‌کنند، و باش تا ببینی که آهی هم از تو برنخواهد آمد؛ با این همه، توصیه‌ام این است که جانبِ احتیاط رها مکن، و تو، جاهلانه، سر به سوی شمشیرِ آخته مَبَر و بگذار که شمشیرِ آخته بر سر تو فرود آید!»