بریده‌ای از کتاب ته خیار (سی داستان) اثر هوشنگ مرادی کرمانی
1403/11/27
صفحۀ 202
شیر با آن عظمت اگر صبح زود بلند نشود و دنبال آهو سگدو نزند، از گشنگی می‌میرد. آهو اگر ندود، تند ندود، خودش را از این‌ور به آن‌ور پرت نکند با کله به زمین نخورد و تند پا نشود و ندود. تا عصر زنده نمی‌ماند. هم شیر باید بدود و هم آهو.
شیر با آن عظمت اگر صبح زود بلند نشود و دنبال آهو سگدو نزند، از گشنگی می‌میرد. آهو اگر ندود، تند ندود، خودش را از این‌ور به آن‌ور پرت نکند با کله به زمین نخورد و تند پا نشود و ندود. تا عصر زنده نمی‌ماند. هم شیر باید بدود و هم آهو.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.