بریده‌ای از کتاب عصیانگران اثر مریسا مایر

او همواره از آدم‌هایی که درجا خوابشان می‌برد، حیرت می‌کرد؛ انگار نه انگار که دنیا وجود داشت؛ انگار که هیچ بار و مسئولیتی بر روحشان سنگینی نمی‌کرد؛ انگار دل و جانشان در آرامش کامل بود.