بریده‌ای از کتاب شکست شاهانه: روان شناسی شخصیت شاه اثر ماروین زونیس

پس از جدا شدن از شاهزاده خانم فوزیه در سال ۱۹۴۸ [۱۳۲۷]، شاه به یک زندگی مجردی مطلوب روی آورد و حتی آپارتمان‌هایی را در تهران در اختیار گرفت تا بتواند به طور خصوصی از زنان جوان پذیرایی کند. می‌گویند مهمانداران خطوط هوایی از جمله زنان مورد پسند او بودند. اما منابع متعددی، از درون و بیرون دربار شاه را تحت فشار قرار داده بودند که دوباره ازدواج کند. نخستین ازدواج او فرزند ذکوری برایش به بار نیاورده بود و مسئله جانشینی سلطنت در هاله‌ای از ابهام قرار داشت. بر این اساس، خواهران شاه مسئولیت یافتن یک زن مناسب را برای او برعهده گرفتند. خواهر بزرگتر شاه، شاهزاده خانم شمس، موفق شد ثریا اسفندیاری بختیاری را که دختر یک ایلخان ایرانی و یک مادر آلمانی بود در اروپا بیابد. پس از زیر و بالاکردن فراوان ثریا، به شاهزاده خانم گفته شد قدم پیش بگذارد و ثریا را برای ملاقات با شاه به تهران دعوت کند. ثریا در خاطرات خود تعریف می‌کند که چگونه در ۷ اکتبر ۱۹۵۰[۱۵مهر ۱۳۲۹] همراه با شمس وارد تهران شد، در حالی که قرار بود با عجله و در همان شب با ملکه مادر و تمام برادران و خواهران شاه شام بخورد.