بریده‌ای از کتاب سه فلسفه زندگی اثر پیتر کریفت

هدفون‌های ما آن‌قدر گوش‌های ما را با صداهای مصنوعی پر می‌کنند که ما آن سکوت گوش‌خراش را که تماماً در قلب آن صداست نمی‌شنویم. ذهن‌های ما پر شده است، اما قلب‌هایمان تهی است. اگر ما جرئت داشته باشیم، مانند اگزیستانسیالیست‌ها، به «صدای سکوت» گوش فرادهیم مانند آنها وحشت‌زده خواهیم‌شد. در حالی که گذشتگان به موسیقی کیهانی، «موسیقی افلاک» گوش می‌دادند، ما به پاسکال گوش می‌دهیم که می‌گفت«سکوت ابدی آن فضاهای بی‌نهایت مرا سرشار از وحشت می‌کند.»