بریده‌ای از کتاب تاریخ اسلام (از جاهلیت تا رحلت پیامبر اسلامی (ص)) اثر مهدی پیشوایی
1402/10/2
صفحۀ 33
[تاریخ اسلام : از جاهلیت تا رحلت پیامبر اسلام صلی الله علیه و اله - صحرانشينان - صفحه ۳۳] عرب بدوى به علت كمى سبزه و چراگاه، غير از رمه هاى كوچك و تعدادى شتر نمى توانستند دام و احشام ديگرى داشته باشند. چنانكه گفته اند: «در صحرا قدرت سه گانۀ بدوى، شتر و نخل، فرمانروايى مى كند. » اگر قدرت ريگزار را نيز بر آن بيفزاييم از چهار بازيگر بزرگ كه نقش اساسى زندگى صحرا را به عهده دارند، نام برده ايم. كمى آب، گرماى زياد، سختى راهها و نايابى غذا كه همگى در اوقات عادى، دشمنان بزرگ انسانند، به هنگام خطر، همدستان او مى شوند. بنابراين وقتى بدانيم عرب و صحراى وى، هيچ وقت به سلطۀ بيگانه سر فرود نياورده است، تعجب نخواهيم كرد. استمرار، يكنواختى و خشكى صحرا در تكوين جسم و عقل بدويان تجلى يافته بود. عرب بدوى زراعت و ديگر حرفه‌ها و صنعتها را مناسب شأن خود نمى دانست [۱] و به دولتهاى متمدن و تشكيلات منظم شهرى به ديدۀ حقارت مى نگريست و زندگى صحرا و بيابان را به سازمانهاى شهرى ترجيح مى داد و اين از خصايص موروثى آنان بود. ---------- [۱]: . فيليپ حتّى، تاريخ عرب، (تهران: آگاه، چ ۲، ۱۳۶۶)، ص ۳۳-۳۵.
[تاریخ اسلام : از جاهلیت تا رحلت پیامبر اسلام صلی الله علیه و اله - صحرانشينان - صفحه ۳۳] عرب بدوى به علت كمى سبزه و چراگاه، غير از رمه هاى كوچك و تعدادى شتر نمى توانستند دام و احشام ديگرى داشته باشند. چنانكه گفته اند: «در صحرا قدرت سه گانۀ بدوى، شتر و نخل، فرمانروايى مى كند. » اگر قدرت ريگزار را نيز بر آن بيفزاييم از چهار بازيگر بزرگ كه نقش اساسى زندگى صحرا را به عهده دارند، نام برده ايم. كمى آب، گرماى زياد، سختى راهها و نايابى غذا كه همگى در اوقات عادى، دشمنان بزرگ انسانند، به هنگام خطر، همدستان او مى شوند. بنابراين وقتى بدانيم عرب و صحراى وى، هيچ وقت به سلطۀ بيگانه سر فرود نياورده است، تعجب نخواهيم كرد. استمرار، يكنواختى و خشكى صحرا در تكوين جسم و عقل بدويان تجلى يافته بود. عرب بدوى زراعت و ديگر حرفه‌ها و صنعتها را مناسب شأن خود نمى دانست [۱] و به دولتهاى متمدن و تشكيلات منظم شهرى به ديدۀ حقارت مى نگريست و زندگى صحرا و بيابان را به سازمانهاى شهرى ترجيح مى داد و اين از خصايص موروثى آنان بود. ---------- [۱]: . فيليپ حتّى، تاريخ عرب، (تهران: آگاه، چ ۲، ۱۳۶۶)، ص ۳۳-۳۵.
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.