بریده‌ای از کتاب بالزاک روایت: رمان نویسان 1 اثر شهریار زرشناس

نکته دیگر در آثار را بله که به عنوان رویکرد و درون مایه ی آثار او شناخته می‌شود این است که او، «مروج سکولاریسم لذت طلبانه» است، نوعی لذت طلبی رنسانسی که به لذت طلبی رابله ای معروف است. لذت طلبی سکولاریستی آثار رابله با لذت طلبی سکولاریستی آثار جیمز جویس تفاوت دارد؛ لذت طلبی جیمز جویس مأيوس و غمگین است در صورتی که، لذت طلبی رابله امیدوار و شوخ است؛ رابله به آغاز قرن مدرن [مقطع پایانی رنسانس] تعلق دارد، در صورتی که جیمز جویس به دوران بحران انحطاطی عالم غرب مدرن تعلق دارد و لذت طلبی او مأیوسانه و فضای آن دارای شبزدگی است، اما لذت طلبی سکولار - اومانیستی رابله با خنده همراه است، طنز دارد، طنز تلخ هم دارد که متوجه کشیش‌ها و قرون وسطی است؛ در آثار رابله نوعی برآمدن است در صورتی که در جیمز جویس نوعی فرو رفتن وجود دارد.