بریده‌ای از کتاب آیشمن در اورشلیم اثر هانا آرنت

اما خودفریبی عادتی رايج بود و كمابيش به پیش‌شرط اخلاقی زنده‌ماندن تبديل شده بود، آن‌قدر كه حتى حالا، هجده سال پس از فروپاشی رژيم نازی، با آن‌كه بخش اعظم محتواى دروغ‌های آن نظام فراموش شده، هنوز گاهی دشوار می‌شود فريب‌كاری را بخشى جدایی‌ناپذیر از شخصیت آلمان نشمرد. در دوران جنگ، دروغی كه بيشترين تأثير را بر كل مردم آلمان گذاشت شعار ((نبرد سرنوشت برای ملت آلمان)) بود، كه هيتلر يا گوبلز ساخته بودند، شعارى كه خودفریبی را از سه جهت ساده می‌ساخت و چنين القا می‌كرد كه، نخست، اين جنگ جنگ نیست؛ دوم، اين جنگ به حكم سرنوشت آغاز شده نه به دست آلمان؛ سوم، براي آلمانی‌ها پاى مرگ و زندگی در ميان است، یا باید دشمنان خود را نابود كنند يا خودشان نابود شوند.