بریده‌ای از کتاب فلسفه تنهایی اثر لارس اسوندسن

اما اگر ما عمرمان را به سر ببریم و نتوانیم شخصی را پیدا کنیم که به او عشق بورزیم نه به این دلیل که تنها و منزوی و جداافتاده زندگی می کنیم بلکه به این دلیل که هیچ‌یک از اشخاص حقیقی که با آنها آشنا می‌شویم با معیارهای ما نمی خوانند بهتر و دقیق تر آن است که بگوییم ما عملا قدرت عشق ورزیدن به کسی را نداریم چون درک و برداشتِ ما از عشق امکان هرگونه عشقِ عملی را در زندگی‌مان منتفی می‌سازد.