بریده‌ای از کتاب بالزاک روایت: رمان نویسان 1 اثر شهریار زرشناس

تفکر مدرن، تفکری متمایل به تصویر و تصویر محور است؛ امتداد این موضوع به اینجا می رسد که نثر بر نظم، غلبه می کند(همان چیزی که شلینگ و دیگران می گفتند) بعد به تدریج نثر، تصویری می شود و با توجه به زمانه و ظرفیت هایی که تکنیک مدرن ایجاد می‌کند، از دل نثر تصویری، سینما و تلویزیون ظهور می‌کند و به تدریج به جایی می‌رسیم که ادراک های تصویری برای ما رساتر، گویاتر و راحت تر درک می‌شوند و انتقال معنا و مفاهیم از طریق تصویر راحت تر می‌شود، با اینکه وقتی که شما با یک تصویر مفاهیم را انتقال می‌دهید بسیاری از چیزها را از دست می‌دهید و این یک حقیقت است؛ مثال ساده ای برای شما می‌زنم: مفهوم «مشکوک» را نگاه کنید مفهوم «مشکوک» در قالب کلمه می‌تواند با توجه به جهان ذهنى من جور خاصی تلقی شود و من مشکوک را وابسته به فهم خود درک کنم، همینطور قدرت تخیل من می‌تواند مفهوم مشکوک را تصویر کند؛ اما در سینما برای «مشکوک» یک آدم مشخص ظاهر می‌شود، یک چهره مشخص و سیمای معلوم؛ در اینجا، دست و پای عنصر تخیل کاملاً بسته می‌شود. همان تفاوتی که بین رادیو و تلویزیون است بین کلمه و تصویر هم هست؛ واقعیت این است و استعدادهای بیشتری با کلمه می‌توانند ظاهر بشوند که با تصویر این استعدادها محدود می‌شوند.