بریده‌ای از کتاب پیرانزی اثر سوزانا کلارک

متوجه شدم جست‌وجوی این دانش ما را تشویق کرده است که به خانه به چشم معمایی نگاه کنیم که باید حل شود، متنی که باید تفسیر شود، و اینکه اگر زمانی دانش را کشف کنیم، انگار ارزش خانه به‌زور از چنگالش بیرون کشیده می‌شود و تنها چیزی که باقی می‌ماند، منظره و چشم‌انداز خشک‌وخالی است. منظره‌ی تالار صدونودودوم غربی در نور ماه نشانم داد که چقدر این کار ما مسخره است. خانه ارزشمند است؛ چون خانه است. این به خودیِ‌خود کافی است. وسیله‌ای برای رسیدن به هدف نیست.