بریده‌ای از کتاب آتش بدون دود: گالان و سولماز اثر نادر ابراهیمی

اما هر منطقی، هرقدر هم قدرت توجیه داشته‌باشد، قدرتِ از میان‌بردنِ اندوهِ بازمانده از یک فاجعه را ندارد..🙂 نصیحتم کن، دلالتم کن، ارشادم کن، و بگو که مرگ، حق است و مرگ مادر، بخش کوچکی از حق؛ اما هرگز مخواه که بر مزار تازه‌آب‌خورده‌ی مادرم، زار نزنم و مویه نکنم. همدردی کن، دلداری بده، نوازش کن،" اما هرگز مگو که گریستن، دردی را درمان نخواهد کرد" :)