بریده‌ای از کتاب در ستایش بی سوادی: مجموعه مقالات اثر هانس ماگنوس انتسنسبرگر

ادبیات در اساس همیشه دغدغه‌ی گروهی کم‌شمار بوده است. احتمالاََ شمار کسانی که زندگی‌شان را از این راه می‌گذرانند، در این دویست سال گذشته کماکان یکسان مانده و صرفاََ ترکیب آن‌ها دچار تغییر شده است. پرداختن به ادبیات مدت‌هاست که دیگر نه امتیاز طبقاتی به شمار می‌رود و نه اجبار طبقاتی. پیروزی بی‌سوادی نوع دوم فقط می‌تواند ادبیات را افراطی کند، چون این بی‌سوادی نوین وضعیتی را به وجود آورده که کتاب‌خواندن کاری کاملاََ داوطلبانه شده است. اگر چنانچه ادبیات دیگر نه نشانه‌ی مقام است، نه جایگاه اجتماعی و نه برنامه‌ی آموزشی، در این صورت تنها کسانی به آن روی می‌آورند که نمی‌توانند از آن دل ببُرند.