بریده‌ای از کتاب تابلوی نیگل اثر جی. آر. آر. تالکین

یک بار در تاریکی دراز کشیده و در استراحت کامل بود. نه چیزی حس می‌کرد و نه اصلاً به چیزی فکر می‌کرد؛ و تا جایی که خودش می‌توانست بگوید شاید ساعت‌ها یا حتی سال‌ها بود که همانطور دراز کشیده بود....