بریده‌ای از کتاب ایرانی تر اثر نهال تجدد

اما اکنون من و شما در حال زنده‌ایم، هرچند او دیگر نیست‌. با «زبان‌حال» (خیام)‌ سخن می‌گوییم و به یاریِ واژگان فارسی، که به ما اختیار انتخاب می‌دهد، بین «حالِ» زمان حاضر و «حالِ» حالت یا وضعیت، «در حالِ خود نظر می‌کنیم» (سعدی)، « با اصحاب حال» (مولانا) پیش می‌رویم، «با کسانی از حال می‌گوییم که حالی دارند» (سعدی) و امید داریم «به هر حالی که باشیم و پیش او باشیم» (مولانا).