بریده‌ای از کتاب آخرین شاهدها: تک‌نوازی برای آوای کودکانه اثر سوتلانا آلکسیویچ
1404/6/17
صفحۀ 274
شب‌ها گریه می‌کردم و با خودم می‌گفتم مامان خنده‌روی من کو؟ چرا همیشه غمگین است؟ چرا با من شوخی نمی‌کند و حرف نمی‌زند؟ چرا همیشه ساکت است؟ صبح هم سعی می‌کردم مادرم از گریه های شبانه‌ام مطلع نشود و لبخند می‌زدم....
شب‌ها گریه می‌کردم و با خودم می‌گفتم مامان خنده‌روی من کو؟ چرا همیشه غمگین است؟ چرا با من شوخی نمی‌کند و حرف نمی‌زند؟ چرا همیشه ساکت است؟ صبح هم سعی می‌کردم مادرم از گریه های شبانه‌ام مطلع نشود و لبخند می‌زدم....
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.