بریده‌ای از کتاب آتش بدون دود: واقعیت‌های پر خون اثر نادر ابراهیمی

دردِ روح تو را تنها عرفان شفا می بخشد . یعنی ، نه آن که از میان ببرد ، نه آن که کم کند ، نه آن که تسکین بدهد . نه ... عرفان ، جایی است که درد روح تو آنجا باقی می شود ، می ماند ، رشد می کند _بی آنکه تو را لِه کند و از میان ببرد .شفا برای عارف ، در دوامِ درد است نه محو درد .