بریده‌ای از کتاب ویرانه های من ؛ جستارهایی درباره ی روان رنجور و آدم ها اثر محمد طلوعی
1403/2/5
صفحۀ 21
آدم موجودی اجتماعی است؛ اگر تنها می‌ماند، حتماً جایی اصول ابتدایی این زندگی اجتماعی را نقض کرده و به قول جامعه شناس‌ها رفتار جامعه‌ستیزانه داشته. اما جامعه دقیقاً چه جور رفتاری از من می‌خواهد؟ جامعه می‌خواهد در مسابقه‌های متفاوت موفقیت شرکت کنم. مثل اسمیت بدوم و اول شوم. خانه بخرم، بچه‌دار شوم، ماشین بهتری سوار شوم، مدرک دانشگاهی معتبرتری داشته باشم، و اگر یکی با علم به این‌که اگر بدود زندگی‌اش بهتر می‌شود یک جایی از این مسیر مسابقه ایستاد و دیگر ندوید، تنبیه می‌شود. تنهایی تنبیه جامعه برای ماست، جامعه‌ای که به ما فرصت می‌دهد تا دوباره تنبیه‌مان کند.
آدم موجودی اجتماعی است؛ اگر تنها می‌ماند، حتماً جایی اصول ابتدایی این زندگی اجتماعی را نقض کرده و به قول جامعه شناس‌ها رفتار جامعه‌ستیزانه داشته. اما جامعه دقیقاً چه جور رفتاری از من می‌خواهد؟ جامعه می‌خواهد در مسابقه‌های متفاوت موفقیت شرکت کنم. مثل اسمیت بدوم و اول شوم. خانه بخرم، بچه‌دار شوم، ماشین بهتری سوار شوم، مدرک دانشگاهی معتبرتری داشته باشم، و اگر یکی با علم به این‌که اگر بدود زندگی‌اش بهتر می‌شود یک جایی از این مسیر مسابقه ایستاد و دیگر ندوید، تنبیه می‌شود. تنهایی تنبیه جامعه برای ماست، جامعه‌ای که به ما فرصت می‌دهد تا دوباره تنبیه‌مان کند.
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.