بریده‌ای از کتاب یک عاشقانه ی آرام اثر نادر ابراهیمی

وظیفه من و تو این نیست که همه‌چیز را تغییر بدهیم و درست کنیم. وظیفه من و تو، اعتقادِ راسخِ ضربه ناپذیر به این مهم است که همه‌چیز، بدون تردید، قابل تغییر است و از نو ساختن... ما باید «انکار» را رد کنیم، نه رسیدنِ نهایی را تعهد. نرسیدن به قله با انکارِ قله یکی نیست؛ و انکارِ قله، هرگز، هیچ قله رفیعی را نمی ساید. ناتوانی من و تو در رسیدن به گواراترین چشمه‌ها، دلیل بر این نیست که به گواراترین چشمه‌ها نمی‌توان رسید.