بریده‌ای از کتاب دیدار در پاریس: خاطرات دکتر حسن حبیبی و خانم شفیقه رهیده اثر پدرام الوندی

در جامعه‌شناسی نمی‌توان با روش‌های آماری صِرف یا تحقیق تک‌نگاری کار را به سامان رساند. ... [مرحوم حبیبی در این بخش از سخنرانی‌شان در دانشگاه تهران که از انتهای صفحه‌ی ۱۱۰ تا ابتدای صفحه‌ی ۱۱۵ کتاب را شامل شده، به بیان دیدگاه‌شان درباره‌ی روش مطلوب پژوهش اجتماعی می‌پردازند که تاکیدی مدام بر لزوم توجه به پیکره‌ی یکپارچه و متصل جامعه و پیچیدگی‌های آن است. شخصاً ملاحظاتی درباره‌ی نگاه ایشان دارم. اما چون حاوی اشارات و تنبهات مهمی در زمینه‌ی علوم اجتماعی است، مطالعه‌ی آن حتماً خالی از فایده نیست. متن طولانی می‌شد و به همین دلیل از نوشتن همه‌ی آن صرف‌‌نظر کردم. اگر کسی علاقه‌مند است، به متن کتاب مراجعه کند.]