بریدۀ کتاب

به نظر می رسد رضاشاه از سالهای ۱۳۱۲ش به بعد که به مستبد مطلق العنان بدل گردید، مایل به نابودی هر کانون قدرتی جز خودش (حتی در زیردستانش) گردیده و به بیماری پارانویای تمامی دیکتاتورهای تاریخ گرفتار گردیده بود. اگرچه چهار ضلعی تیمورتاش، نصرت الدوله فيروز، على اكبر داور و سردار اسعد بختیاری نقش مهمی در زمینه سازی برای به قدرت رسیدن رضاشاه و تحکیم سلطنت شبه مدرنیستی او بر عهده داشته اند، اما در نهایت، رضاشاه با بی رحمی ذاتی خود، سرنوشت هولناک برای هر یک از این مزدوران رقم زد.