بریده‌ای از کتاب زیستن در روزگار سخت اثر پما چودرون

این فکر که در آینده زمان زیادی برای انجام کارها داریم بزرگترین افسانه، بزرگترین گرفتاری و بزرگترین زهر است. این امر، همراه با میل مستمر و عمیق‌مان به کوشش در جهت خلاصی از آنچه انجام می‌دهیم، ادراک و اندیشه‌مان را تیر و تار می‌کند. اگر می‌دانستیم امشب قرار است کور شویم، با اشتیاقی حقیقی به تماشای هر تیغه علف، هر ذره غبار، هر رنگین کمان، هر قطره باران، و به طور کلی هر چیزی می‌نشستیم. اگر می‌دانستیم فردا کر می‌شویم، هر صدایی را به خاطر می‌سپردیم. تعالیم واجرایانا هراسی در دل ما می‌افکنند تا بیدار شویم و ببینیم چه زمان اندکی در اختیار داریم و چقدر تولد انسان گران‌بهاست.