بریده‌ای از کتاب روایت یک کودکی سخت اثر لیلیان زیلبرشتاین

نفرت هم احساس است و هم هیجان، وقتی نفرت را حس میکنیم، ممکن است خشمگین شویم، طغیان کنیم و از خودمان دفاع کنیم. با این حال اخلاقیات و هنجارها آن را بد میدانند. فقط عشق است که یک ارزش مثبت دانسته میشود. اما نفرت میتواند از یک منظر دیگر هم بررسی شود: نفرت مقدس است. نفرت خشم قلبهای قوی و قدرتمند است. نفرت مبارزه جویی آنهایی است که از حماقت و پیش پاافتادگی خشمگین‌اند. نفرت داشتن یعنی دوست داشتن خود، یعنی حس کردن روح گرم و سخاوتمند خود، یعنی حقیر شمردن چیزهای احمقانه و خجالت آور. نفرت تسکین میدهد، عدالت برقرار میکند و شکوه میبخشد. روابط انسانی، هم روابط بین فردی و هم روابط گروهی، با نفرت گره خورده است. در گروه خانواده وقتی والد کودک را طرد میکند یا با او بدرفتاری میکند، خشونت حضور می‌یابد. این کودک چطور میتواند از خودش دفاع کند اگر در او یک احساس شدید، نفرت محافظت کننده، وجود نداشته باشد؟