بریده‌ای از کتاب لیدی ال اثر رومن گاری

یادم هست چندجا با این سوال رو به رو شدم که: چرا ادبیات؟
ادبیات به چه دردی میخورد؟ چه دردی را دوا میکند؟
حس عمیق لذت بردن از ادبیات ،مواجه، تولید و مصرفش را در درونم حس میکردم، اما جوابی برای این سوال نداشتم!
 یکپارچه سکوت بودم و تفکر ، با یک لبخند گنگ و کش دار، از سر ندانستن پاسخ.
 با چشمانی خیره به کنجی نامعلوم، برای بهم نزدن تمرکز ذهنی که تا ناکجا آبادِ تجارب و دانسته‌هایش را زیر و رو میکند، برای یافتن پاسخی دهن پر کن/ اقناع کننده.
تا اینکه یافتم.
  این جمله رومن گاری جواب : ادبیات به چه میخورد،  بود.
ادبیات هم هنر است در هر حال . و هنر به کیفیت زندگی، و راحت‌تر ،و کم اصطحکاک‌تر گذراندش، بسی کمک میکند. بسی.
حال میخواهد این هنر، کتاب باشد، شعر باشد، نقاشی ،موسیقی، و یا حتی آشپزی.