بریده‌ای از کتاب ایستگاه خیابان روزولت (روایتی مستند از تسخیر سفارت آمریکا در تهران) اثر محمد محبوبی

بسم الله از منظر آمریکایی ها، میانه روی در نقطه ی مقابل انقلابی گری معنا می‌شد. میانه روها، شخصیت ها و گروه هایی بودند که عاری از اندیشه و رفتار انقلابی بودند؛ یعنی در ساحت اندیشه، با چپ گرایی یا اسلام انقلابی بیگانه بودند و در ساحت عمل، رفتارهای پرحرارت و رادیکال را تقبیح می کردند. اگر ائتلافی از این نیروها در حکومت ایران شکل می گرفت، آمریکایی ها می توانستند از مسیر تبلیغات و بازی های سیاسی، آنها را به قدرت برسانند و دست کم نسبتی از جایگاه سابق خود را باز می یافتند. سیاست تشکیل ائتلاف میانه در اسناد به‌دست‌آمده از سفارت آمریکا به وضوح مشاهده می شود. در نامه ی سرّی ۲۱ اردیبهشت ۱۳۵۸ از مرکز فرماندهی سی آی ای به ایستگاه تهران نوشته شده:<<هدف از اقدام سیاسی ما در ایران، روی کارآمدن دولتی است که نسبت به منافع ایالات متحده نظر موافق داشته باشد.>>۱ در تلگرام دیگری از مدیر سازمان سی آی ای، استنسفیلد ترنر، توضیحات بیشتر و صریح تری درباره ی خط میانه ذکر شده است: قصد ما در تماس با شریعتمداری، کمک به ایجاد یک <<راه حل میانه>> است. هدف ما ایجاد شکاف در نهضت اسلامی نیست، بلکه می خواهیم نیروهای میانه روی درون آن را تا حد حاکم شدن توسعه دهیم. وجود یک جناح میانه روی قوی که بر نهضت حاکم باشد، می تواند به خوبی آنهایی را که در سرتاسر کشور صاحب افکار میانه روی دنیوی هستند، حداقل در شکل یک ائتلاف جذب کند. او در ادامه ی همین تلگرام تاکید کرد که هدف سی آی ای در ایران، برپاکردن دولتی است که نسبت به تامین منافع آمریکا هم‌سو باشد.۲ ۱: اسناد لانه جاسوسی آمریکا، ج ۶، ص ۲۷۵. ۲: اسناد لانه جاسوسی آمریکا، ج ۶، صص ۲۷۶_۲۷۷.