بریده‌ای از کتاب آنک آن یتیم نظر کرده اثر محمدرضا سرشار

شبی که او زاده شود، بهشت را، سر به سر آذین کنند، آنگاه، آن را ندا دهند: شاد شو و بر خود ببال؛ که سَرور و پیشوای دوستان تو، زاده شد. پس، بهشت بخندد، و تا روز رستاخیزْ خندان مانَد.