بریدۀ کتاب

بسم الله اگر اهمیت تبیین نبود، امام صادق(ع) شاعری مثل کمیت را آن گونه مورد عنایت قرار نمی داد؛ یا امام هشتم(ع)، دعبل را؛ یا امام چهارم(ع) فرزدق را. شعرای معروفی که شما اسم هایشان را شنیده اید – مثل فرزدق، کُمیت و دیگران – اینها سلمان زمان خودشان نبودند؛ اینها در مقایسه با اصحاب عالی مقام ائمه، خیلی متوسط بودند. نه معرفتشان به قدر معرفت زُراره و محمدبن مسلم و امثال اینها بود؛ نه فعالیتشان در محیط اهل بیت زیاد بود. اما شما می بینید امام از اینها تجلیلی می کند که از خیلی از اصحاب بزرگوار خودش نمی کند. چرا؟ به خاطر تبیین! چون اینها در یک جا حرفی زدند و نکته ای را روشن کردند، که مثل خورشیدی بر ذهن ها و دل ها تابیده، و حقیقتی را برای مردم روشن کرده است.