بریده‌ای از کتاب آیشمن در اورشلیم اثر هانا آرنت

نظر آن‌ها مبتنی بر این فرض بود که متهم، مثل همه‌ی اشخاص نرمال، باید از ماهیت مجرمانه‌ی اعمالش آگاه بوده باشد، و البته آیشمن هم به واقع نرمال بود چون در رژیم نازی استثنا محسوب نمی‌شد. اما، در شرایط رایش سوم، فقط از استثنا‌ها می‌شد انتضار واکنش نرمال داشت. این حقیقت ساده، دوراهی ناخوشایندی برای قضات ایجاد کرده بود که نه می‌توانستند حلش کنند و نه راه فراری از آن داشتند.