بریدۀ کتاب

در مجموع روز‌های آرامی را سپری می‌کنیم. اما همه می‌دانیم این وضع زیاد نمی‌تواند دوام بیاورد و بزودی تغییر خواهد کرد. انفجار‌ها به زودی شروع خواهند شد. با وجود این، درباره‌اش صحبت نمی‌کنیم. نمی‌دانم چرا. چون به انفجار‌ها عادت کرده‌ایم؟ چون گپ زدن دردی را دوا نمی‌کند؟ یا از این رو که از صحبت کردن خسته شده‌ایم؟