بریده‌ای از کتاب سیری در ادبیات غرب(1) اثر شهریار زرشناس

از طرفی باید توجه داشت که تمام آثار ادبی نیز همانند انسان ها از خاستگاهی شامل تعلقات، باورها و رویکردها نشئت می گیرند. در واقع هیچ اثری نمی تواند بی نظر و فاقد سوگیری باشد. آلبر کامو در این باره با اغراق، نفس کشیدن را هم داوری کردن می داند. او با این تعمیم به این مسئله اشاره دارد که انسان نمی تواند از عالم عهد و تعهد خارج شود چرا که همهٔ رفتار و گفتار او و تمام هستی خواه ناخواه جهت دار است. کامو با این بیان، این نکته را هم یادآور می شود که اگر تعقّل، نظر دادن، ارزش گذاری و اساساً ورود جانبدارانه و تعهد از انسان گرفته شود، اصلاً موجودیتی ندارد. نگاه جانبدارانه با بی انصافی یا بی عدالتی متفاوت است. بی انصافی زمانی است که در برخورد با یک رویداد، به طور عمد برخی نکات حذف شده و نادیده گرفته شود یا برخی بزرگتر یا کوچک تر نشان داده شود. این با روایت صادقانه و منصفانه یک واقعه همان گونه که رخ داده است به همراه جانبداری عقیدتی، متعهدانه و بر اساس باور ها یکسان نیست.