بریده‌ای از کتاب از امید تا تردید اثر شهریار زرشناس

امانوئل کانت، روشنفکر_فیلسوف پرآوازه و مهم جهان بینی روشنگری و یکی از ایدئولوگ های لیبرالیسم کلاسیک به صراحت ،کارگران خدمتکاران زنان و همه افراد بدون سرمایه را به دلیل اینکه «استقلال ندارند و نمیتوانندسرور خود باشند» با دیگران (یعنی صاحبان سرمایه و دارایی) برابر ندانسته و از عضویت در جامعه مدنی و حقوق برابر محروم کرده است. پیش از کانت جان لاک، یکی دیگر از روشنفکر_ فیلسوفان روشنگری که ایدئولوگ اصلی لیبرالیسم کلاسیک نیز هست، کارگران، فقرا و افراد بدون سرمایه را در جامعه مدنی مطلوبش، از مشارکت سیاسی و رأی دادن محروم ساخته بود. لاک( که یکی از تئوریسین‌های حقوق بشر است) آشکارا جامعه مدنی را جامعه ای سرمایه سالارانه می‌داند و مؤلفه‌های اصلی حقوق بشر حاکم بر آن را، مفهوم لیبرالی آزادی، آزادیِ مالکیت نامحدود سرمایه دارانه و حق زندگی می داند و پرده از باطن سرمایه دارانه حقوق بشر و جامعه مدنی مدنظرش بر می دارد.