بریده‌ای از کتاب کآشوب: بیست و سه روایت از روضه هایی که زندگی می کنیم اثر احسان رضایی
1404/4/8
صفحۀ 164
باطن‌دار صفتی بود برای چیز یا جایی قدیمی، مسجدی، عمارتی، مجلسی، کتابی، یا حتی شخصی، که دور از توجه‌عموم و دور از چشم کنجکاو غریبه‌ها و توریست‌ها در متن قدیمی خودش زیست می‌کرد.
باطن‌دار صفتی بود برای چیز یا جایی قدیمی، مسجدی، عمارتی، مجلسی، کتابی، یا حتی شخصی، که دور از توجه‌عموم و دور از چشم کنجکاو غریبه‌ها و توریست‌ها در متن قدیمی خودش زیست می‌کرد.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.