بریده‌ای از کتاب ابوالمشاغل اثر نادر ابراهیمی

دوست دوست را کامل میکند _ همانگونه که یک نیمه‌ی در نیمه‌ی دیگر را، اما یک نیمه‌ی در، در نیمه‌ی دیگر حل نمی‌شود، نابود نمی‌شود. این شبیه شدن ها، مساله‌ای است که باعث می‌شود ما غالبا تنها بمانیم، چرا که از مقلِّد بیزاریم یا از اینکه تقلید کنیم مگر آنکه دوستی را به دلقکی برابر بدانیم یا آنقدر درمانده و ضعیف‌النفس باشیم که احتیاج به له شدن در دیگری را حس کنیم یا آنقدر بیمار باشیم که بخواهیم در مقام ((خود همه چیز بینی)) جمعی انسان توسری‌خور ساده لوح را به مسخرگی وادار کنیم. ما می‌خواهیم کسی با ما باشد که ((ما)) نباشد. دستگیرنده‌ی ما باشد و دستگیرنده‌اش باشیم. هشدار دهنده‌ی به ما باشد و هشدار دهنده‌ی به او باشیم. بیدار کننده‌ی ما و بیدارکننده‌اش ... رفیقی که تو را دائما تائید می‌کند یا تحسین، اسیر است نه رفیق.