بریده‌ای از کتاب پاییز آمد؛ خاطرات فخرالسادات موسوی همسر شهید احمد یوسفی اثر گلستان جعفریان

غروب احمد آمد. پیراهن را که تنم دید، لبخند زد و گفت: «چقدر خوشگل شدی سید خانم!» اول قنداق علی را عوض کرد. بعد رفت توی حمام، یک قابلمه بزرگ گذاشت زیرش و شروع کرد به کهنه شستن. رفتم جلو در حمام و گفتم: «احمد من شرمنده می‌شوم تو کهنه می‌شویی؟» اخم کرد و گفت: «یعنی چه؟ چرا شرمنده می‌شوی؟» گفتم: «ای بابا با گرفتاری‌های تو در ستاد و کار زیادت، دلم نمی‌خواهد خانه هم که می‌آیی کهنه بشویی!» گفت: «این حرف‌ها را نزن لوس می‌شوم! تو مادر این بچه هستی، من پدرش. هردو باید در بزرگ کردنش سهم داشته باشیم.»