بریده‌ای از کتاب داستان انقلاب در ایران و جهان اثر محمدرضا سرشار
1404/4/14
صفحۀ 76
به هر رو، آشکار شدن نقش، قدرت و اهمیت روحانیت در واداشتن مردم به قیام علیه استعمار و استبداد در این قبیل ماجراها بود که سببِ روی کار آمدنِ فردِ قلدرِ بی دینِ غربزدهٔ دست نشانده ای همچون رضاخان میرپنج در کشور، طی یک کودتای نظامی انگلیسی در ۲۴ اسفند سال ۱۲۹۹ خورشیدی (رسماً از اردیبهشت ۱۳۰۴ ش.) شد.سپس نیز همگان دیدند که یکی از مهم ترین اهتمام های این افسر بی سوادِ قزاق در دوران سلطنت شانزده ساله اش (تا ۲۳ شهریور ۱۳۲۰)، مبارزهٔ آشکار و نهان با اسلام و مظاهر فرهنگ اسلامی، و حذف نفوذ روحانیت از عرصهٔ جامعه، از طریق کشف حجاب و ممنوع کردن مراسم عزاداری و خلع لباس روحانیان و حاکم ساختن افراد لا مذهب یا فاقد باورهاوتقیدات و عِرق مذهبی بر شئون مذهبی مردم و کارهایی از این گونه بود.سپس نیز، طی سی و هفت سال سلطنت فرزندِ کاملاً غربزده و دست نشاندهٔ بیگانگان او – محمدرضا پهلوی – همین سیاست را_با شیوه هایی بعضاً ظریف تر و غیرمستقیم تر _ ادامه دادند؛ تا دو مانع اصلی تداوم سلطه بیگانگان و حکومت خودکامهٔ مروجِ فساد و ستم و تبعیض و غارت منابع ملی و اسلام ستیزی، یعنی «تشیع» و «روحانیت انقلابی» را به حاشیه برانند و آن ها را از نقش آفرینی و تأثیرگذاری اجتماعی و سیاسی بیندازند.
به هر رو، آشکار شدن نقش، قدرت و اهمیت روحانیت در واداشتن مردم به قیام علیه استعمار و استبداد در این قبیل ماجراها بود که سببِ روی کار آمدنِ فردِ قلدرِ بی دینِ غربزدهٔ دست نشانده ای همچون رضاخان میرپنج در کشور، طی یک کودتای نظامی انگلیسی در ۲۴ اسفند سال ۱۲۹۹ خورشیدی (رسماً از اردیبهشت ۱۳۰۴ ش.) شد.سپس نیز همگان دیدند که یکی از مهم ترین اهتمام های این افسر بی سوادِ قزاق در دوران سلطنت شانزده ساله اش (تا ۲۳ شهریور ۱۳۲۰)، مبارزهٔ آشکار و نهان با اسلام و مظاهر فرهنگ اسلامی، و حذف نفوذ روحانیت از عرصهٔ جامعه، از طریق کشف حجاب و ممنوع کردن مراسم عزاداری و خلع لباس روحانیان و حاکم ساختن افراد لا مذهب یا فاقد باورهاوتقیدات و عِرق مذهبی بر شئون مذهبی مردم و کارهایی از این گونه بود.سپس نیز، طی سی و هفت سال سلطنت فرزندِ کاملاً غربزده و دست نشاندهٔ بیگانگان او – محمدرضا پهلوی – همین سیاست را_با شیوه هایی بعضاً ظریف تر و غیرمستقیم تر _ ادامه دادند؛ تا دو مانع اصلی تداوم سلطه بیگانگان و حکومت خودکامهٔ مروجِ فساد و ستم و تبعیض و غارت منابع ملی و اسلام ستیزی، یعنی «تشیع» و «روحانیت انقلابی» را به حاشیه برانند و آن ها را از نقش آفرینی و تأثیرگذاری اجتماعی و سیاسی بیندازند.
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.