بریده‌ای از کتاب ایده های بزرگ فلسفی: بازخوانی 131 اندیشه از 96 متفکر بزرگ جهان اثر جانی تامسون

ما، هریک از ما، فوق‌العاده پیچیده هستیم. همه‌ی ما خیال‌پردازی‌هایی داریم که هیچ‌کس نمی‌داند، رازهایی داریم که هرگز با کسی در میان نمی‌گذاریم، ترس‌هایی داریم که در عمق وجودمان دفن می‌کنیم و صاحب پیچیدگی‌هایی هستیم که هیچ‌کس نمی‌تواند ببیند یا هرگز نخواهد دید. ما تابعِ صاحبِ احساس و تفکرِ زندگی‌های خود هستیم و مثل کسی که در برجی بلند زندانی است در ذهن خودمان تنها و گرفتاریم. با این حال، واداشته می‌شویم که با دیگران زندگی کنیم؛ دیگرانی که ما را می‌بینند، تماشا می‌کنند، می‌شنوند و درباره‌ی ما قضاوت می‌کنند. وقتی به اتاقی پا می‌گذارید، هرکسی که آن‌جاست بر پایه‌ی آن‌چه از خود بروز می‌دهید، درباره‌ی شما قضاوت می‌کند. شما برای آن‌ها یک اُبژه یا شیء هستید. آن‌ها در یک چشم به هم زدن شما را تقلیل می‌دهند. به شما برچسب می‌خورد و بعد هم عذرتان را می‌خواهند. از نظر آن‌ها شما «بامزه»، «اهل کتاب»، «مراقب»، «کسل‌کننده»، «چاق» یا «دستپاچه» هستید.