بریده‌ای از کتاب آنّا کاری‌نینا اثر لی یف نیکالایویچ تولستوی

آن گاه که اسب ها می‌میرند، نفس تازه می‌کنند! آن‌گاه که سبزه ها می‌میرند، پژمرده می‌خشکند! آن‌گاه که خورشیدها می‌میرند، خاموش فرو می‌نشینند! و آن‌گاه که انسان‌ها می‌میرند نغمه ها سر میدهند...!