بریده‌ای از کتاب شاهنامه فردوسی: تصحیح انتقادی و شرح یکایک ابیات اثر مهری بهفر

برآمد بر این روزگاری دراز کشید اژدهافش به تنگی فراز خجسته فریدون ز مادر بزاد. جهان را یکی دیگر آمد نهاد ببالید برسان سرو سهی. همی تافت زو فر شاهنشهی جهان جوی با جمشید بود. به کردار تابنده خورشید بود جهان را چو باران بایستگی روان را چو دانش به شایستگی به سر بر همی گشت گردان سپهر. شده رام با آفریدون به مهر