بریده‌ای از کتاب انقلاب را زیستن اثر آصف بیات

غرولند کردن یا ابراز نارضایتی در مکان‌های عمومی از ویژگی‌های برجسته فرهنگ عمومی در جوامع پیش از خیزش‌های عربی بود و همچون عنصری محوری در ساخت افکار عمومی عمل می‌کرد. این عمل یکی از عناصر سازنده خیابان سیاسی عربی بود، احساسات جمعی، عواطف مشترک و افکار عمومی در گفت‌وگوهای کنایه‌آمیز و تحقیرآمیز روزمره معمولاً در تاکسی‌ها، اتوبوس‌ها، مغازه‌ها، کوچه و پس کوچه‌ها یا به عمد در اجتماعات عمومی بیان می‌شد. اینکه آیا رژیم‌های خودکامه و نخبگان سیاسی می‌توانستند یا می‌خواستند این صداهای مخالف را بشنوند یا نه جای بحث دارد؛ با توجه به عملکرد اطلاعاتی رژیم‌ها این احتمال وجود داشت که نخبگان و مقامات صداهای مخالف را بشنوند، اما مخالفت‌ها را غرزدنهای روزمره عوام بدانند یا یکی از ویژگی‌های فرهنگی «تهی‌دست حیله گر» ولی «رقت انگیز» بپندارند که ربط چندانی به سیاست ندارد و به آن بی‌توجهی کنند. در واقع سیاست نه فقط دل‌مشغولی ساکنان شهر، بلکه عادت‌وارۀ فرودستان روستایی و پیرامونی هم بود.