بریده‌ای از کتاب من سرگذشت یأسم و امید اثر واسلاو هاول
دیروز
3.7
11
صفحۀ 4
من اصولاً خوشبینم. نمیدانم این ویژگی ذاتی‌ام است یا حاصل تربیت. بخشی از خوشبین بودن در این است که سرت را به سوی خورشید بگیری و پیش بروی. در لحظات تیره و تار فراوانی ایمانم به انسانیت به شدت آزموده شد، اما نمیتوانستم تسلیم ناامیدی شوم و ناامید هم نشدم. راه ناامیدی راه شکست و مرگ بود.
من اصولاً خوشبینم. نمیدانم این ویژگی ذاتی‌ام است یا حاصل تربیت. بخشی از خوشبین بودن در این است که سرت را به سوی خورشید بگیری و پیش بروی. در لحظات تیره و تار فراوانی ایمانم به انسانیت به شدت آزموده شد، اما نمیتوانستم تسلیم ناامیدی شوم و ناامید هم نشدم. راه ناامیدی راه شکست و مرگ بود.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.