بریده‌ای از کتاب مارک و پلو: مجموعه ای از سفرنامه ها و عکس ها اثر منصور ضابطیان

سفر جدا از جنبه های تفریحی و سرگرم کننده اش(که متاسفانه همیشه چنین نگاهی به آن شده است) دارای یک سویه‌ی مهم فرهنگی‌ست. آشنایی با سرزمین های دیگر، آدم را از چارچوب دگم فکری‌اش خارج می‌کند. او را به این نتیجه می‌رساند که همه‌ی دنیا همین چاردیواری محصور اطرافش نیست و تازه می‌فهمد که در گستره‌ی این جهان چقدر ناچیز است و دنیا چقدر شوخی‌تر از آن چیزی‌ست که خیال می‌کرده. در عین حال به این نتیجه می‌رسد که دنیا آن‌قدرها هم که فکر می‌کند، بزرگ نیست و آدم‌هایی به ظاهر غریبه در نقاطی که به لحاظ جغرافیایی، تاریخی و اجتماعی مشابهتی با هم ندارند، یکباره به فصل‌های مشترکی از تفکر و احساس می‌رسند.