بریدۀ کتاب

میرزا آقاخان کرمانی اگر چه بیشتر به واسطه ی آثار منثور کفر آلود و مروج ناسیونالیسم باستان گرا شناخته شده است، آثار منظومی نیز با همین مضامین دارد که درآنها به ایده آل سازی بی اساس از «عظمت» موهوم ایران باستان می پردازد. این به اصطلاح عظمتی که نویسندگان و شاعران ادب زمینه ساز مشروطه از آن سخن می گویند، مدعای بی اساس است که در جعلیات سرجان ملكم (مأمور و فرستادۀ دولت استعماری انگلیس به ایران در اوایل سلطنت قاجاریه) و فرضیات بی پایه و مردودِ نژاد پرستانه ی چمبرلین و گوبینو (فیلسوفان نژاد پرست اروپایی که از طریق فرضیه های نژادی به تئوریزه و توجیه کردنِ استعمار مردمانِ غیر غربی توسط غرب مدرن می پرداختند) درباره ی به اصطلاح «آریایی ها» ریشه دارد. غرض اصلی مستشرقین از ترویج این گونه موهوماتِ ناسیونالیستی باستان گرا، هویت زدایی و اسلام زدایی از جامعه ی ایرانی و پیشبرد اغراض استعمارگرانه شان بوده است.